Aþka Veda
Ey aþk!
Seni kendimden çok sevmek,
nasýl yýkýcý ve ýstýraplý idi bir zamanlar.
Gökyüzünü bir daha göremeyeceðim sandýðým,
bir kara zindanda yapayalnýz,
doyurulmamýþ isteklerimin vaatlerle beslendiði
o rüyalar alemiyle,
hep belleðimde taze kalmayý baþaran sen,
kimi zaman bana bir sýcaktýn, bir soðuk.
Bu düþünce günlerce kemirir zihnimi.
Artýk kaybolmuþ gibiyim,
þu göçkün bedenimde.
uðultulu gündüz ve gecelerin koynunda,
kinik yaþam biçimini öðrettin bana.
Elveda Aþk!
Bir veda busesidir kondurduðum yanaðýna.
Yeri ve zamanýdýr þimdi
baþýný alýp gitmenin.
Ne bundan sonra sevgimi ýsýtmak için güneþim ol,
Ne de güzel yüzünün ýþýðýný yakalamak uðruna,
karanlýklarda oyuklar açmama teþvik ol.
Ne diyeyim þimdi ben,
böylesine içim yanarken sana,
Ey Aþk!
Elveda....
